روشهای مدرن جراحی بینی

در گذشته جراحی بینی به وسیله برش هایی که از داخل بینی در روش بسته انجام می شد. این برش ها منجر به چسبندگی و آسیب به دریچه بینی یا همان والو می شد. لذا امروزه اکثر جراحان زیبایی صورت از روش باز استفاده می کنند.

در روش باز جراحی بینی، برش از جلوی پوست بینی اعمال می شود که با بالا بردن پوست هیچ آسیبی به مخاط داخل بینی وارد نمی شود. بنابراین تنفس بیمار حفظ می شود. دقت در نحوه برش ها بسیار ضروری است. در گذشته جراحان برکوچک کردن بسیار بینی تاکید داشتند که این امر منجر به مشکلات تنفسی می شد. امروزه جراحی بینی بر حفظ ظاهر طبیعی و تنفس نرمال تاکید ویژه دارد.

در همین جا باید بر این نکته تاکید کنم که در جراحی های بینی مجدد از دستکاری های وسیع به علت چسبندگی باید اجتناب کنیم و فقط باید مشکلات را حل کنیم یعنی جاهایی که احساس می کنیم مشکلی هست بیشتر با تقویت بافت و کمتر با برداشت اصلاح کنیم.

در برداشت قوز بینی باید محتاطانه رفتارکنیم، در خانم ها یک قوس به درون خفیف بسیار مفید است اما در مردان به شدت باید از قوس به درون اجتناب کنیم و یک پشت صاف ترجیح داده می شود.

در روشهای مدرن بر عدم جدا کردن غضروف پشت بینی از تیغه وسط با برش مخاطی تاکید می شود و به جای آن تاکید بر برش های زیر مخاطی دقیق بدون آسیب به مخاط می باشد. در گذشته با برش های جلوی تیغه یا در اصطلاح تراس فیکس ساختار نوک بینی تضعیف می شد. امروزه از این برشها  اجتناب می شود و در عوض با غضروفهای خود بیمار اقدام به تقویت و بالا بردن نوک بینی می شود و با استفاده از خاصیت ارتجاعی و فنری غضروف تلاش می شود غضروف مانع پایین افتادن نوک بینی شود.

به طور خلاصه در جراحی بینی مدرن بر روشهای کمتر آسیب زننده بر مخاط و تقویت بیشتر نوک و نواحی مختلف و کمتر برداشتن غضروف و استخوان تاکید ویژه ای است.